Poręczenie majątkowe jest jednym ze środków zapobiegawczych, służących zabezpieczeniu prawidłowego toku postępowania karnego. Innym tego rodzaju środkiem jest chociażby areszt tymczasowy. Swoistą mieszanką obydwu jest zaś tzw. warunkowe tymczasowe aresztowanie. Polega ono na tym, że areszt jest stosowany do czasu, aż wpłacone zostanie, w ściśle określonym terminie, poręczenie majątkowe.
Ważne w tym kontekście jest tu słowo „wpłacone”. Trzeba bowiem pamiętać, że tak w przypadku poręczenia majątkowego, jak i wpłaty poręczenia majątkowego przy warunkowym tymczasowym aresztowaniu nie jest wystarczająca sama wpłata środków na właściwe konto. Poręczenie jest bowiem złożone dopiero z momentem spisania protokołu przyjęcia poręczenia. Innymi słowy, z potwierdzeniem przelania odpowiedniej kwoty należy udać się do Sądu. Co dodatkowo ważne, protokół przyjęcia poręczenia majątkowego spisywany jest z osobą poręczenie wpłacającą – to w końcu ona ryzykuje utratę wpłaconych na poręczenie środków.
Należy przy tym zwracać szczególną uwagę, na zakreślone w postanowieniu terminy złożenia ( nie wpłaty) poręczenia majątkowego. W terminie tym musi bowiem dojść do spisania protokołu złożenia poręczenia, nie zaś samej fizycznej jego wpłaty. Sama wpłata, bez złożenia poręczenia ( czyli spisania protokołu) nic bowiem nie da. Pomimo tego, że stosowna kwota zostanie wpłacona, poręczenie nie będzie uznane za złożone.
Przy warunkowym tymczasowym aresztowaniu wspomnieć też należy, że pomimo jego zastosowania przez Sąd, w razie złożenia co do niego sprzeciwu przez prokuratora, złożenie poręczenia nie poskutkuje zwolnieniem z aresztu, aż do momentu uprawomocnienia się orzeczenia. Pomimo zatem tego, że poręczenie będzie złożone, dopiero rozpoznanie przez właściwych sąd ewentualnych zażaleń na postanowieniu o zastosowaniu wskazanego środka zapobiegawczego postukuje tym, że złożone poręczenie będzie mogło odnieść zamierzony skutek – areszt zostanie uchylony.
