Zadatek i zaliczka są najczęściej stosowane w umowach przedwstępnych.
Zaliczka jest to forma pieniężna wpłacana przez klienta na poczet zakupu towaru lub wykonania danej usługi. Nie jest ona uregulowana prawnie. W sytuacji, gdy umowa zostanie zrealizowana, zaliczka stanowi składową pełnej kwoty należności. W przypadku, kiedy transakcja nie została dokonana, podlega ona zwrotowi w wartości sumy wpłaconej.
Zadatek jest to świadczenie, mające formę pieniężną lub rzeczową, wnoszony podczas zawarcia umowy. Jego celem jest zabezpieczenie przed niewykonaniem zapisów kontraktu. Zadatek jest uregulowany prawnie na podstawie art. 394 Kodeksu Cywilnego. Według zapisów ustawy, w przypadku niewykonania zobowiązań przez osobę wpłacającą, zadatek nie jest zwracany. W sytuacji, kiedy umowa nie została zrealizowana z winy drugiej strony, to wpłacający ma prawo zażądać zwrotu sumy dwukrotnie wyższej. Kwota zadatku wliczana jest na poczet kwoty zakupu.
Umowa przedwstępna z zadatkiem, np. sprzedaży mieszkania powinna zawierać:
- datę i miejsce zawarcia umowy;
- strony umowy;
- przedmiot sprzedaży;
- cena sprzedaży;
- termin zawarcia umowy;
- wysokość zadatku lub zaliczki – zadatek zabezpiecza wykonanie umowy, z kolei zaliczka stanowi część wpłaconej ceny przedmiotu sprzedaży;
- podpis obu stron.
